~ Susah Jadi Melayu~
Current Mood :
This close to becoming...
But I am not.
I managed to collect myself together before I became one.
Well, I just got into trouble.
With mom.
Like usual la.
Macam tak biasa pula?
Same ol' thing la.
How I do not study enough, asyik online je, keep going out je.
How I always have a boy sending me home.
(if you know the name just shhuuush!!)
But still, I believe it should not be taken as a serious matter.
He's been sending Aisha home everytime too.
As much as how often he sends me home.
Because we have study group together.
Yes, laugh all you want. But we do.
Now, how come no one makes a big fuss when he sends Aisha home?
Why do people make such a big fuss when he send me home?
Simple. My theory is...
Sebab saya budak melayu.
Kan kan??
(From this point onwards, I am going to type in BM. Saya kan melayu).
Sangat men'sial'kan tau!
Sebab saya Melayu semua orang pun nak kecoh2.
Bukannya saya buat benda bukan-bukan dalam kereta kan?
Bukannya saya lepak-lepak dalam kereta dia lepas tu buat benda bukan-bukan kan?
Dah tu?
Ni tak, semua orang pun bising.
Mak la, ayah la.
Lagi la satu, jiran tetangga pun sama.
Ni apa kejadahnya tetiba masuk jiran tetangga ni?
Memetik kata kawan saya,
"It's better to be thought a fool than to open your mouth and confirms you're one".
Tahu ke mereka kenapa dia hantar saya balik rumah?
Tak tahu kan?
Senang je.
Sebab....
- Dia nak kawan-kawan dia selamat sampai rumah.
- Sebab saya tak nak menyusahkan mak bapak saya amik saya kat sekolah.
- Dah sekali jalan, kenapa tidak? Sekali harung la. Jimat petrol. Tak baca paper ke? Nanti minyak habis, siapa yang saya nak salahkan? Jiran rumah sebelah?
- Sebab bukan jiran-jiran tetangga saya yang nak ambil saya dari sekolah. Lain la kalau dia orang yang ambil. Takde lah saya menepek muka saya kat kereta orang.
- Ingat saya suka sangat ke tumpang kereta orang? Kalau bagi saya amik driving class awal-awal, dah setel dah masalah.
- Saya tau mak saya sibuk, takkan la nak susahkan dia tiap-tiap kali.
Semua orang pun kecoh.
Tak macam sesetengah orang,
Saya tak menggatal dengan anak jantan orang.
Nampak ke saya bertemu janji dengan anak jantan orang?
Nampak ke saya keluar malam-malam?
Nampak ke saya berpakaian tak senonoh di khalayak ramai?
Nampak ke saya tak pakai tudung bila keluar rumah?
Pernah ke saya tinggal sembahyang suka-suka?
Pernah ke saya pergi clubbing ?
Tak kan?
Dah tu?
Hati panas ni.
Saya pakai tudung tiap-tiap kali saya keluar.
Suzanne pun kata kalau saya buka tudung masa keluar,
"Tsunami datang."
Pakai short sleeve pun saya cover gak.
Se'religious' Aisha dan Iona serta orang-orang lain terhadap agama mereka,
Saya pun sama la.
Saya tau mana limit saya. Mana batasan saya.
Mak dan ayah saya membesarkan saya dengan baik sekali.
Tapi ni tak.
Sebab Melayu saya ni lah jadi camni.
Kalau saya Cina ke India ke,
Ada ke orang nak sibuk?
Takde kan?
Jaga muka,
Jaga maruah,
Tidak mencontengkan arang ke muka ibu bapa.
Tau la saya!
Gila apa? Nak kena bunuh ngan mak bapak saya?
Saya tahu nak bawa diri saya.
Mereka tidak pula melihat anak mereka.
Anak mereka yang kadang-kadang lebih teruk daripada saya.
Bukanlah saya suka tunding jari macam tu je.
Tapi tak tahan la!
Bukannya saya tak suka jadi Melayu,
Saya suka.
Bukannya saya tak bangga jadi Melayu,
Say bangga.
Tapi bila mereka yang stereotipikal begini la yang buat saya geram jadi Melayu.
Sejak bila pula salah orang Melayu kawan dengan orang bukan sama bangsa dengan dia?
Sejak bila pula salah orang Melayu lepak rumah kawan yang bukan sama bangsa dengan dia?
Sejak bila pula salah nak rapat dengan orang yang bukan sebangsa Melayu dengan dirinya?
Ada termaktub dalam mana-mana rang kerajaan ke?
Dah tu?
Bila lepak dengan orang Cina/India, kata kita nak jadi Cina sangat.
Bila rapat dengan orang Cina/India, kata kita dah kena tarik pergi convert Buddha/Kristian/ Hindu.
Bila kawan-kawan kita lagi banyak Cina/India dari bangsa sendiri, kata kita tak bangga dengan bangsa sendiri.
Bila kahwin dengan orang Cina/India, kata tak cukup ke lelaki melayu nak buat kahwin?
Sekarang percaya kan jadi Melayu susah?
Saya mengaku la saya ni lain sedikit dibandingkan dengan Melayu-melayu yang lain.
Tapi mungkin sebabnya saya berani nak jadi berbeza
(Dare to be different)
Mungkin saya tak nak asyik berada di tempat yang sama je untuk selamanya.
Mungkin sebab saya tak rela untuk jadi sama macam orang lain.
Mungkin sebab saya orang Malaysia,
Bukan orang Melayu?
Mungkin sebab saya dari kecil macam ni?
Mungkin sebab saya ni berbeza?
Tapi ni tak.
Semuanya kena ikut cara Melayu.
Apa tu cara Melayu?
Tau ke?
Elok sangat ke...
Mengumpat pasal anak orang walhal anak sendiri pun sama juga?
Elok sangat ke...
Fikir diri dah cukup bagus bila Bahasa Inggeris sepatah haram pun tak tau?
Elok sangat ke...
Dengar cakap orang lain, tapi tak dengar cakap orang sendiri?
Elok sangat ke...
Pulaukan orang yang lain daripada kita?
Elok sangat ke...
Tak bergaul dengan orang yang lain daripada kita?
Elok sangat ke..
Fikir diri dah cukup bagus untuk di'improve'?
Elok sangat ke...
Jeling orang yang keluar dengan orang bukan sebangsa dengannya?
Elok?
Dah tu?
Saya bukannya apa.
Bukannya saya marah Mama cakap macam tu.
Saya tahu mama buat apa yang terbaik untuk saya.
Tapi saya geram, mereka yang tak tahu cerita buat kesimpulan-kesimpulan bodoh macam tu.
Tahu ke mereka cerita sebenar?
Takat pakai mata je,
Kucing saya pun boleh buat la.
Sorry la kalau saya offend anyone.
Saya rasa ini tidak adil la untuk saya.
Memang logik la apa kata Mama.
Tapi saya dah besar.
Saya tahu baik buruk tindakan saya.
Saya tahu apa patut dan tidak patut saya buat.
Saya tak minta banyak.
Saya minta supaya hentikanlah ideologi-ideologi menggila tu.
Memanglah saya ni bukan baik sangat,
Tapi saya belajar tiap-tiap hari.
Dan bila orang cakap macam tu,
Siapa tak marah kan?
P.S : Khas untuk Adinda Sarah, awak pandai-pandai la tutup mulut ek? Saya boleh caya awak kan?
Emo gila sial!
Anything mentioned here should stay here and shall not be taken to heart.
P.S.S : I feel really bad going against my own race.
Signing Out,
Orang Melayu ni berasa emotik gila!
No comments:
Post a Comment